Dzioborożec palawański to gatunek zasiedlający lasy, przez tubylców nazywany Talusi. Ptak ten dorasta do ok. 70 cm i osiąga  masę  ciała do 700 g. Dzioborożec palawański nie jest tak kolorowy jak inni przedstawiciele rodzaju.  Pióra dzioborożca palawańskiego są atramentowo czarne, oprócz ogona, który wyróżnia się z powodu białej barwy. Wokół oczu ten gatunek dzioborożca posiada, charakterystyczną, białą obwódkę, także jego podgardle jest białawe. Natomiast chyba najbardziej rzucający się w oczy u tego gatunku dzioborożca jest jasnożółty dziób, podobny do rogu.

Dzioborożce charakteryzują się ciekawym zwyczajem związanym z rozrodem, a konkretnie wykluwaniem i odchowem piskląt. Samica wysiadująca jaja w dziupli zostaje „zamurowana żywcem” przez samca, a młode wychodzą z dziupli dopiero, gdy są już niemal samodzielne i prawie tak duże jak dorosły osobnik. Samiec zamurowuje samice przy użyciu specjalnej zaprawy murarskiej, złożonej z gleby i owoców (np. jeżyn, wiśni,), które zasychają, tworząc twardą pokrywę. Samiec nie zostawia samicy na śmierć głodową, gdyż w pokrywie jej tymczasowego „więzienia” pozostawia niewielki otwór, przez który karmi samicę i pisklęta przez okres około trzech miesięcy. Pozostawiony otwór służy także do usuwaniu odchodów.

Gdy pisklęta podrosną, samica rozkuwa pokrywę i wychodzi z dziupli, wyprowadzając swoje potomstwo. Z opisu wynika, że dzioborożce do rozrodu potrzebują specyficznych warunków, czyli odpowiednich, dziuplastych drzew oraz obfitości pokarmu. Samiec zamurowuje samicę, aby uchronić ją i potomstwo przed niebezpieczeństwem ze strony drapieżników. Co się jednak stanie, jeśli sam zostanie pożarty lub zabity przez człowieka? W takim przypadku samica musi liczyć na pojawienie się kolejnego samca, który jeszcze nie założył rodziny i będzie się opiekował „wdową” i jej potomstwem.

Dzioborożce palawańskie są wszystkożerne, składnikiem ich diety są owoce, owady i małe kręgowce.

Na nagraniu z kamery zamieszczonej bezpośrednio w gnieździe u dzioborożców palawańskich we wrocławskim zoo możemy obserwować jak samiec karmi samicę przez otwór w dziupli, a samica zajmuje się pisklętami.

Co robimy?

Wspieramy finansowo działalność Fundacji Katala, która działa na rzecz ochrony i zachowania zagrożonych endemicznych gatunków dzikich zwierząt, w szczególności: kakadu filipińskiego, żółwia leśnego, jeżozwierza palawańskiego, jelenia kalamiańskiego, kanczyla filipińskiego, łuskowca filipińskiego i dzioborożca palawańskiego. Fundacja działa na wyspie Palawan, gdzie znajdują się ostatnie ostoje tych gatunków.

Fundacja Katala realizuje projekt „Ochrona i monitoring dzioborożca palawańskiego i jego ekosystemu na wyspach Palawan, Bugsuk i Pandanan na Filipinach”. W ramach programu prowadzony jest monitoring gniazd oraz badania nad biologią tego gatunku.Katala projektuje również budki lęgowe dla dzioborożców i testuje je w terenie oraz prowadzi patrole terenów zamieszkiwanych przez dzioborożce w celu zapobiegania i ścigania nielegalnych działań, zwłaszcza wyrębu lasu i kłusownictwa.